Podany adres e-mail nie jest powiązany
z żadnym zapytaniem.
Uścisk dłoni wykonawcy z zleceniodawcą, zwiastujący udaną współpracę.

Zabudowa poddasza domu jednorodzinnego

Zabudowa poddasza domu jednorodzinnego

author box img

Paweł Dziedzic

Zaktualizowano: 10 maja 2013 10.05.2013 Czas lektury: 5min
  • Więcej poradników o zabudowie karton-gips

Ponad 121135 Specjalistów od Zabudowy Płytami GK blisko Ciebie

Poddasze to miejsce, w którym wbrew pozorom spędzamy bardzo dużo czasu. To zazwyczaj ono spełnia funkcję pokoi sypialnych. Dlatego ważne jest, by było odpowiednio ocieplone, wygłuszone i zabezpieczone przez wilgocią, kondensacją pary wodnej oraz spełniało wymagane walory estetyczne oraz wizualne.

Etapy zabudowy poddasza:

1. Pierwsza warstwa izolacji pomiędzy elementy konstrukcyjne dachu (krokwie).

Ważne, aby grubość izolacji termicznej nie była większa niż wysokość krokwi, a w przypadku dachu z pełnym deskowaniem zaleca się stosować dodatkowo szczeliny wentylacyjne 2-3 cm. Jeżeli np. mamy dach z pełnym deskowaniem o wysokości krokwi 18 cm, to zalecana grubość izolacji powinna wynosić 15-16 cm w pierwszej warstwie.

Należy też pamiętać o zabezpieczeniu konstrukcji dachu impregnatem typu Tadmalit. Ważne jest to zwłaszcza w przypadku adaptacji starych strychów.

Zdjęcie 1

2. Wykonanie konstrukcji.

Do konstrukcji w zabudowie poddasza wykorzystuję się głównie profile metalowe CD60 oraz UD30, natomiast coraz rzadziej stosuje się łaty drewniane. Profile mocowane są przeważnie przy pomocy wieszaków bezpośrednich (typu grzybek) 180 lub 270 mm. Rzadko polecane i stosowane są wieszaki bezpośrednie typu ES. Rozstaw profili uzależniony jest częściowo od rodzaju zastosowanej okładziny płytowej i może się wahać od 40-50 cm. Najczęściej stosuje się rozstaw w okolicy 40 cm. Najczęstszy popełniany błąd konstrukcyjny to skręcanie ze sobą profili sufitowych CD60 z profilem prowadzącym/ściennym UD30. Konstrukcja płaszczyzny sufitowej (skosu) powinna być niezależna, np. od elementów murowanych budynku.

Zdjęcie 2
Zdjęcie 3

3. Druga warstwa izolacji pomiędzy konstrukcję.

Ważnym elementem ocieplenia poddasza jest wykonanie kolejnej warstwy izolacji w przestrzeni pomiędzy profilami. Grubość drugiej warstwy powinna być ustalana indywidualnie w zależności od:

  • oczekiwań klienta,
  • możliwości inwestycyjnych,
  • rodzaju zastosowanej wełny w pierwszej warstwie (grubość oraz współczynnik ? lambda)

Najczęściej stosowane grubości wełny to:

  • 15cm +10cm Unimata o współczynniku ?D = 0,039 W/mK
  • 15cm Unimata ?D = 0,039 W/mK + 5cm Supermata ?D = 0,033 W/mK
  • 15cm + 5cm Supermata ?D = 0,033 W/mK
Zdjęcie 4
Zdjęcie 5

4. Paroizolacja.

Kolejny bardzo istotny etap zabudowy poddasza to zabezpieczenie warstw izolacji przed zawilgoceniem, czyli tzw. paroizolacja. W tym celu stosuje się wszelkiego rodzaju folie paroizolacyjne, np. żółte PE 02 lub srebrne wzmacniane, które są dodatkowym ekranem odbijającym ciepło.

Najlepszym, ale zaraz najdroższym jednak rozwiązaniem, jest stosowanie systemów paroizolacyjnych, w skład których wchodzi:

  • folia paroizolacyjna,
  • jednostronna taśma klejąca do paroizolacji na łączeniach folii,
  • materiał uszczelniający (typ silikon w tubie) do połączeń np. paroizolacji ze ścianą budynku.
Zdjęcie 6
Zdjęcie 7

5. Montaż płyt gips/karton.

Montaż płyt G-K powinien odbywać się prostopadle do wykonanej konstrukcji. Pozwala to na uzyskanie większej sztywności zabudowy oraz łatwiejsze rozplanowanie rozstawów profili. Wkręty na płaszczyźnie skosu oraz sufitu powinny znajdować się w rozstawie maksymalnie 15 cm. Ważne, by płyty G-K były dokładnie docinane, aby nie powstawały pomiędzy nimi znaczne szczeliny. Cięte krawędzie płyt powinny zostać sfazowane, najlepiej pod kątem ok. 45 stopni, aby umieścić w nich masę szpachlową do łączeń.

Zdjęcie 8
Zdjęcie 9

6. Połączenia ślizgowe.

Montaż płyt G-K powinien odbywać się prostopadle do wykonanej konstrukcji. Pozwala to na uzyskanie większej sztywności zabudowy oraz łatwiejsze rozplanowanie rozstawów profili. Wkręty na płaszczyźnie skosu oraz sufitu powinny znajdować się w rozstawie maksymalnie 15 cm. Ważne, by płyty G-K były dokładnie docinane, aby nie powstawały pomiędzy nimi znaczne szczeliny. Cięte krawędzie płyt powinny zostać sfazowane, najlepiej pod kątem ok. 45 stopni, aby umieścić w nich masę szpachlową do łączeń.

Po zagruntowaniu płyt G-K powstałą minimalną szczelinę wypełniamy bardzo niewielką ilością silikonu akrylowego i malujemy.

Zdjęcie 10

1. Etap

Zdjęcie 11

2. Etap

7. Szpachlowanie łączeń.

Przed przystąpieniem do zbrojenia łączeń, narożników, skosów, rogów wewnętrznych i zewnętrznych płyt G-K, należy je wyrównać, np. tarką (o ile zachodzi potrzeba), następnie zaleca się odpylić wszystkie wcześniej wspomniane miejsca, np. wilgotnym pędzlem. Do spoinowania łączeń G-K najczęściej wykorzystywana jest taśma flizelinową, ze względu na łatwość montażu oraz siłę i stopień spoinowania. Zaleca się montaż flizeliny w dwóch etapach:

  • pierwszy to wypełnienie masą szpachlową łączeń płyt G-K,
  • po częściowym związaniu masy szpachlowej (czas zależny od temperatury i wilgotności powietrza) nakładamy ponownie bardzo rzadką masę szpachlową i zakładamy flizelinę na połączenia płyt G-K.

Najczęściej polecane i sprawdzone masy szpachlowe to Rigips Vario oraz Knauf Uniflot.

Zdjęcie 12
Zdjęcie 13

8. Szpachlowanie masą finiszową.

W zależności od oczekiwań klienta co do wyglądu i estetyki wykonania zabudowy poddasza płytami G-K, wyróżnia się cztery podstawowe poziomy jakości wykończenia:

  • Q1, czyli szpachlowanie techniczne, polegające na szpachlowaniu tylko połączeń płyt G-K jedznie masą szpachlową i taśmą zbrojącą, np. pod terakotę,
  • Q2, czyli szpachlowanie podwójne masą szpachlową wraz z taśmą zbrojącą oraz ponownie masą szpachlową, np. pod grube tapety lub tynk strukturalny,
  • Q3, czyli szpachlowanie szerokie, które wykańczamy masą finiszową (plus wcześniejsze czynności z poziomu Q2), np. pod farby strukturalne lub cienkie tapety,
  • Q4, czyli szpachlowanie całopowierzchniowe polegające na wykonaniu czynności z poziomu Q3, a następnie szpachlowanie całopowierzchniową masą finiszową gładzią, przeznaczone do malowania wysokiej jakości farbami, aby uzyskać efekt bez widocznych połączeń płyt G-K.
Zdjęcie 14
Zdjęcie 15

Źródła

Opracowanie własne na podstawie:

  • wieloletniego doświadczenia w dziedzinie suchej zabudowy,
  • licznych szkoleń przeprowadzonych przez doradców technicznych producentów systemów suchej zabudowy Rigips oraz Knauf,
  • konsultacji z doradcami technicznymi z firmy Isover,
  • materiałów z oficjalnych stron internetowych firm Rigips, Knauf i Isover.

Fotografie i rysunki pochodzą z oficjalnej strony internetowej firmy Domeobud.



Opracowano:
Paweł Dziedzic
Domeobud Firma Usługowa Paweł Dziedzic

Dodano: 21 maja 2013 Zaktualizowano: 10 maja 2013

Jak oceniasz ten poradnik?

Dziękujemy za Twoją opinię!

Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści

Co moglibyśmy poprawić lub dodać?
Jak działa Oferteo?
Odpowiedz na kilka pytań

Powiedz nam czego potrzebujesz, abyśmy dostarczyli Ci właściwe oferty

Otrzymaj oferty

Poznaj dopasowane oferty specjalistów z Twojej okolicy

Wybierz najlepszą

Porównaj oferty i zadawaj pytania, bezpłatnie i niezobowiązująco